ကာရံမညီေသာ

က်ေနာ္တို႔ ၂ ေယာက္က ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ထားတဲ့ ညီညြတ္မွ်တမႈတခုလို႔ ဆိုရမလား မေျပာတတ္ဘူး။ ၂ ေယာက္ေပါင္းလိုက္တဲ့အခါမွာ ညီညြတ္မွ်တသြားတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ၂ ေယာက္က လံုးဝမတူတဲ့ ဆန္႔က်င္မႈေတြကို ႏွစ္သက္လက္ခံထားၾကသူေတြပါ။

တေယာက္ကိုတေယာက္ မျမင္ရရင္ အ႐ူးအမူးေတြ႕ခ်င္ေနၾကၿပီး (အတိအက်ဆိုရရင္ က်ေနာ္ကပဲ ေတြ႕ခ်င္ေနတာပါ) ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ လံုးဝမတည့္ ၾက၊ ၿပီးေတာ့ စိတ္ေကာက္ၾက၊ ေနာက္ဆံုး မွာေတာ့ က်ေနာ္ကပဲ ေခ်ာ့ရတာပါ။

က်ေနာ္က ေယာက်္ားေလးေပမယ့္ ခံစားမႈကို အရမ္းဦးစားေပးတယ္။ က်ေနာ့္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကို လည္း သူသိေအာင္ အၿမဲေဖာ္ထုတ္ျပသေလ့ရွိတယ္။ သူကေတာ့ ခံစားမႈကိုဦးစားေပးေလ့မရွိဘူး လက္ေတြ႕က်တယ္။ ဥပမာ က်ေနာ္က သူ႔ကိုလြမ္းလြန္းလို႔ ဖုန္းေခၚရင္ သူက ဘာလို႔ဖုန္းေခၚတာလဲ ပိုက္ဆံအပိုကုန္တာေပါ့လို႔ ေျပာတတ္တယ္။ အဲဒီမွာ က်ေနာ့္ရဲ႕ ဖီလင္ေတြ ေအာက္ကုန္ေတာ့ တာပါပဲ။

စားေသာက္ဆိုင္ တဆိုင္ဆိုင္မွာ ဥပမာ ေကာ္ဖီဆိုင္လိုမ်ိဳးမွာ သြားထိုင္စကားေျပာဖို႔မ်ား သူ႔ကို မဆြယ္ေလနဲ႔ “နင္ဘာသိလဲ ေကာ္ဖီဆိုင္ထိုင္ရင္ အနည္းဆံုး ၁၅၀၀ ေလာက္ေတာ့ ကုန္မွာ။ အဲဒီပိုက္ဆံကို စုထားရေအာင္ဟာ။ ေကာ္ဖီဆိုင္ထိုင္မယ့္အစား လမ္းေဘးက လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ရေအာင္။ နင္ေသာက္ေပါ့ ငါက ေရေႏြးၾကမ္းပဲေသာက္မယ္ေလ” ... အဲလို ေကာင္မေလး ဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ ႐ိုးမန္႔စ္ျဖစ္တဲ့ စိတ္ကူးေလးေတြ ေရစုန္ေမ်ာေတာ့တာေပါ့။

“နင္က ဘာေျပာေျပာ ပိုက္ဆံကုန္တယ္ဆိုတာနဲ႔ မတိုင္းရရင္ မေနႏိုင္ဘူးလားဟင္” လို႔ အသည္း တယားယား ေမးမိေတာ့ သူ ဘာျပန္ေျပာတယ္ထင္လဲ ... “ဟင့္အင္း အဲဒါကိုက ငါ့အက်င့္။ နင္ မေက်နပ္လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး” တဲ့ဗ်ာ။

ထားပါေတာ့ ဒါကေတာ့ သူ႔အက်င့္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္သည္းခံႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခါတခါမ်ား က်ေနာ့္ကို ေျပာလိုက္တဲ့စကားေတြက က်ေနာ္ဘယ္လိုခံစားသြားရမယ္ဆိုတာ သူစဥ္းစားမိပံုမရဘူး။ တခါမ်ား က်ေနာ့္မွာ သူ႔ကို တေန႔လံုးလြမ္းလြန္းလို႔ ညေနသူ႔႐ံုးကိုသြားႀကိဳမိတယ္။ သူက က်ေနာ့္ကို ျမင္လိုက္ေတာ့ ေပ်ာ္သြားပံုေတာ့ရပါရဲ႕ (က်ေနာ့္အထင္လည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္) က်ေနာ္က သူ႔ကို ေန႔လယ္က ဘယ္လိုလြမ္းေၾကာင္းေတြ ေျပာမိေတာ့ သူက အံ့ၾသတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ “အမေလး ငါမ်ားေတာ့ ေန႔ခင္းကအလုပ္ေတြ ႐ႈပ္လြန္းလို႔ လူသတ္ခ်င္စိတ္ေပါက္ေနတာ” တဲ့။ က်ေနာ္က ငါ့ကိုနည္းနည္းမ်ား မလြမ္းမိဘူးလားဆိုေတာ့လည္း “ဘယ္လိုလုပ္လြမ္းမွာလဲဟ။ သတိေတာင္မရဘူး။ ခု နင့္ကိုျမင္လိုက္မွ သတိရသြားတာ” လို႔ ေျပာတယ္ဗ်ာ။ ပိႆာေလးေဘးပစ္ အဲလို။

နင္ ငါေက်နပ္အာင္ နည္းနည္းမ်ား လိမ္ၿပီးေျဖဖို႔ မစဥ္းစားဘူးလားဆိုေတာ့ ဘာေျပာတယ္ထင္လဲ .. ဘာလို႔လိမ္ရမွာလဲ။ ငါ က အမွန္အတိုင္းပဲေျပာတတ္တာတဲ့။ အဲလို က်ေနာ့္ကို နည္းနည္းမွ မညႇာတာတဲ့ ေကာင္မေလးက က်ေနာ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ခ်စ္သူျဖစ္ေနပါတယ္။

တခါတခါမ်ား က်ေနာ္ကပဲ သူ႔ကိုခ်စ္ရၿပီး သူကက်ေနာ့္အေပၚ တကယ္မခ်စ္ဘူးလို႔ ထင္မိတယ္ဗ်။ အဲဒါတကယ္ ... အဲလိုထုတ္ေဖာ္ၿပီးေမးမိရင္ေတာ့သူက ပါးစပ္က ထုတ္ေျပာေနမွ ခ်စ္တာလားလို႔ ရန္ျပန္ေတြ႕တယ္။ “ငါ့ဖာသာငါ ခ်စ္ေနၿပီးေရာ မဟုတ္လား။ နင့္ကို တတြတ္တြတ္ေျပာေန ရဦးမွာလား” လို႔လဲ စိတ္တိုတဲ့ ေလသံနဲ႔ ေျပာတတ္ပါေသးတယ္။

အဲဒီအခါမ်ိဳးမွာ က်ေနာ္ မရွင္းတတ္တာ အမွန္ပါ။ သူနဲ႔က်ေနာ္က ဘာဆိုဘာမွ မတူၾကဘဲေလ။ သူက ကပ္ေစးနဲတယ္ (ကုိယ့္ခ်စ္သူမို႔ ဘက္လိုက္ေျပာရရင္ ေစ့စပ္တာပါ) က်ေနာ္က လက္ဖြာတယ္။ အဲလိုလက္ဖြာတာကို သူက လံုးဝၾကည့္မရဘူး။ က်ေနာ္ကလည္း သူကပ္ေစးနဲတာကို လံုးဝ ၾကည့္မရ ဘူး။ သူက သူစိတ္ဝင္စားတာ တခုခုလုပ္ေနရင္ က်ေနာ္အပါအဝင္အားလံုးကို ေမ့ေနေရာပဲ။ က်ေနာ္က ေတာ့ ဘာလုပ္လုပ္ သူ႔ကို သတိအၿမဲရတယ္။

သူက စကားေတာ့အရမ္းမ်ားတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူေျပာသမွ်က ဒီေန႔အလုပ္မွာ ဘယ္သူ႔ကို ဘာေျပာ လိုက္ေၾကာင္း၊ ဘာေတြစားၾကေၾကာင္း၊ ဘယ္သူက ဘယ္လိုဝတ္လာေၾကာင္း၊ သူ႔အထက္လူႀကီးက သူ႔သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလး တေယာက္ကို စိတ္ဝင္စားေနပံုရေၾကာင္း၊ အဲလိုေၾကာင္းေပါင္း မ်ားစြာ ကို တတြတ္တြတ္ ရြတ္ၿပီးေျပာေနတတ္တယ္။ က်ေနာ္က နားေထာင္ ေခါင္းညိတ္ေပါ့။ သူ႔စကားထဲမွာ က်ေနာ့္ကုိ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္းန႔ဲ ဘယ္ေလာက္လြမ္းေၾကာင္းမ်ား ပါေလမလားလို႔ ေစာင့္ရင္ ေစာင့္တဲ့သူသာ ေမာသြားမယ္။

အဲဒီလို သူစကားေတြ တတြတ္တြတ္ေျပာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က “ေနပါဦး ေမးပါဦးမယ္ နင္ ငါ့ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲဟင္” လို႔ ေမးၾကည့္လိုက္ပါလား “ဘာလာေၾကာင္တာလဲဟ ဒီမွာ စကား အေကာင္းေျပာေနတာ” ဆိုၿပီး ေဟာက္ခံရၿပီမွတ္။ က်ေနာ့္မွာေတာ့ အားေတြငယ္လို႔။ သူ အဲလိုေျပာလို႔ က်ေနာ့္ကို မခ်စ္ဘူးလို႔လည္း ထင္လို႔မရတဲ့ အခ်က္ေလးေတြ သူ႔မွာ ရွိေနျပန္ေရာ။ ဥပမာ သူက “ေမာင္ .. နင္ ပိန္သြားပါလား .. ထမင္းေကာ မွန္မွန္စားရဲ႕လားဟင္။ လက္ဘက္ရည္ေတြခ်ည္း စြတ္ ေသာက္မေနနဲ႔ဦးေနာ္” လို႔လည္း စိတ္ပူသလို ေျပာတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာေတာ့ က်ေနာ္ ၾကည္ႏူးရ တာေပါ့ေလ။

ဒါေပမယ့္ ဆက္ၿပီးေတာ့ “နင္ ဘီယာေတြ လွိမ့္ေသာက္ေနတယ္မဟုတ္လား။ ငါသိတယ္ေနာ္။ ပိုက္ဆံ စုပါဆို။ ပိုက္ဆံက် မစုခ်င္ဘူး ....” ဆိုၿပီး ေရရြတ္လို႔ မဆံုးရင္ က်ေနာ္ နားညည္းရျပန္ပါေရာ။

က်ေနာ္တို႔ ၂ ေယာက္ၾကားမွာ ဘာလိုအပ္ေနတယ္ ဆိုတာ က်ေနာ္တကယ္ နားမလည္ႏိုင္ဘူး။ ေကာင္မေလးေတြက အဲလိုပဲလားဗ်ာ။

တခါတေလ လြမ္းလြန္းလို႔ (က်ေနာ္ကေတာ့ အခ်ိန္တိုင္းလြမ္းေနတာပါ) ညဘက္ သူ႔ဆီ ဖုန္းဆက္ ခ်င္သည့္တိုင္ေအာင္ စိတ္ကို ခ်ဳပ္တီးထားရတယ္။ အားအားယားယားဟာ ငါက အိပ္ခ်င္ေနၿပီ လို႔ ေျပာလိုက္မွာကို က်ေနာ္လန္႔တယ္ေလ။ သူေကာလိုက္မွာကို လန္႔တာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ သူ အဲလို ေျပာလိုက္ရင္ က်ေနာ့္ခံစားခ်က္ေတြ ေရစုန္ေမ်ာၿပီး အရမ္းခံစားရမွာ။ အဲဒါကို မခံစားႏိုင္တာ။

တခါေတာ့ သူကက်ေနာ့္ကိုအားနာလြန္းလို႔လားမသိဘူး ျပန္ေျပာရွာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အသံက အရမ္း အိပ္ခ်င္ေနတဲ့အသံ။ စဥ္းစားၾကည့္ဗ်ာ။ ခ်စ္သူနဲ႔စကားေျပာတာကို အိပ္ခ်င္ေနတာဆိုေတာ့ က်ေနာ္ ဘယ္လိုေနမလဲလို႔။ က်ေနာ္က အိပ္ခ်င္ေနရင္အိပ္ေတာ့ေလ လို႔လည္းေျပာေရာ ဝမ္းသာ သြားတဲ့အသံကို ဖုံးဖိမရဘဲ အင္းအင္း ဂြတ္ႏိုက္ေနာ္ဆိုၿပီး ဖုန္းခ်သြားတာ ... ။

က်ေနာ့္မွာသာ ... ။

က်ေနာ္ သူ႔ကို ဘာလို႔ခ်စ္မိပါလိမ့္ ... လို႔ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့။ အဲလို ဟန္မေဆာင္ဘဲ ပြင့္လင္းလြန္းလို႔၊ ႐ိုးသားလို႔ပါလားဆိုတာ သတိရတယ္။

ဒါေပမယ့္ တခါေလာက္ေတာ့ ခ်စ္သူ စိတ္ထိခိုက္သြားမလား ဆိုၿပီး ညာေျပာလိုက္ပါလား ေကာင္မေလးရယ္ ....လို႔ ညည္းခ်င္မိတယ္။ ဟုတ္တယ္ဗ်ာ တခါတခါ က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္ ဘာလိုခ်င္ေနတာပါလိမ့္လို႔ စဥ္းစားလို႔ မရေအာင္ပါဘဲ။ အခ်စ္ဆိုတာ အဲလို အၿမဲ တခုခုလိုေနတာ မ်ိဳးမ်ားလား ...။ ။

မွတ္ခ်က္။ ။ က်ေနာ္ေရးသမွ်ဝတၳဳေတြ ကဗ်ာေတြကို က်ေနာ့္အေၾကာင္းေတြလို႔ မမွတ္ၾက ပါနဲ႔ဗ်ာ။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ စဥ္းစားမိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ဒီလိုပဲေရးလိုက္တာပါ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဝတၳဳကို ဝတၳဳလိုပဲဖတ္ေပးပါ။

ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္

ျဖိဳးသူ